Guinee
Guinee ligt in West-Afrika aan de Golf van Guinee. Het grenst aan de Atlantische Oceaan en de buurlanden Sierra Leone, Liberia, Ivoorkust, Mali, Senegal en Guinee-Bissau. Guinee wordt wel de ‘watertoren van West-Afrika’ genoemd, omdat het land zeer waterrijk is. Meerdere grote rivieren, zoals de Niger en de Gambia, stromen door Guinee. Bovendien is het in West-Afrika het natste land; er valt gemiddeld 4.000 millimeter regen per jaar.
Guinee is een voormalige kolonie van Frankrijk. Sinds 1958 is het een zelfstandige staat. Overblijfsels van het koloniale verleden komen bijvoorbeeld terug in het Frans als officiële landstaal en in het witte stokbrood dat Guineeërs eten. Momenteel is Guinee een presidentiële republiek.
Hoewel Frans de officiële landstaal is, worden veel verschillende stamtalen gesproken. De ruim twaalf miljoen inwoners zijn verdeeld over zevenentwintig stammen met een eigen taal en cultuur.
Op economisch gebied is Guinee een van de grootste markten in westelijk Afrika. De bevolking leeft van visserij en rijst- en pindateelt. Ook de winning van palmolie is belangrijk. Daarnaast is het land rijk aan grondstoffen. IJzererts, goud en diamanten worden gedolven. Guinee is het tweede productieland voor bauxiet met bijna de helft van de bauxietreserves wereldwijd.
Guinee vertoont alle kenmerken van een ontwikkelingsland. Dit komt tot uiting in het hoge sterfte- en geboortecijfer, in het veel voorkomende analfabetisme, in de kwaliteit van de medische zorg en in de levensomstandigheden van een gemiddelde Guineeër.
Zendingswerk in Guinee
Het zendingswerk van ZGG begint in 1991 onder de Soso-bevolking in het westen van Guinee. Na beschrijving van de taal en het opstellen van een grammatica en woordenlijst begint het bijbelvertaalwerk, dat in 2016 is afgerond. In 1994 opent ZGG in de stad Boké een leeszaal. Talloze boeken en geluidsopnames hebben via deze ontmoetingsplaats in de afgelopen jaren
hun weg gevonden. In Boké komt ook een groep christenen op zondag bij elkaar. Inmiddels heeft die groep belijdende leden en doopleden.
In 1994 breidt ZGG de activiteiten ook uit naar de Mogofin-bevolking in Garama en omgeving. Er is tot dat moment onder hen geen enkele zendingswerker werkzaam of werkzaam geweest. De Bijbel wordt vertaald in het Mogofin, in samenwerking met lokale vertalers en de oude mannen van het dorp. Bovendien is er aandacht voor alfabetisering en vrouwenwerk.
In de plaats Coliah strijkt in 2006 een zendingswerker neer. Dit dorp staat bekend om het excellente koranonderwijs en kan gezien worden als een islamitisch bolwerk. Inmiddels hebben drie zendingswerkers zich in het dorp gevestigd en wordt zowel in het dorp als in de regio het zaad van Gods Woord gestrooid.
Zendingswerk in Guinee wordt naast gerichte activiteiten gedaan door onder en met de mensen te leven. Op die manier vindt het Evangelie zijn weg en mag er het uitzien zijn: ‘Het volk, dat in duisternis zat, heeft een groot licht gezien; en degenen, die zaten in het land van de schaduw des doods, denzelven is een licht opgegaan’ (Mattheüs 4: 16).
