Albanië
Albanië, in het Albanees ‘Shqipëria’, betekent ‘land van de adelaar’. De naam wordt zichtbaar in de vlag van het land, waarop een tweekoppige adelaar domineert. De adelaar verwijst naar het Byzantijnse Rijk, waar Albanië in een ver verleden toe behoorde. Albanië is qua oppervlakte kleiner dan Nederland en kenmerkt zich door grote variatie in de natuur. Het land ligt op de Balkan, in het zuidoosten van Europa. Albanië is nog geen lid van de Europese Unie, maar de toetredingsonderhandelingen zijn begonnen.
Eeuwenlang was Albanië onderdeel van het Ottomaanse Rijk. In 1912 werd het land onafhankelijk. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde Enver Hoxha er een communistisch regime, waardoor het land zich steeds verder van de rest van de wereld isoleerde. In 1991 kwam er definitief een einde aan het communistische regime en in 1992 werd de Republiek Albanië een parlementaire democratie. De grenzen van het land gingen open. Veel zendingsorganisaties zagen het als een groot wonder dat dit voorheen gesloten en atheïstische land nu bereikbaar werd voor zendingswerk.
In Albanië zijn oude sporen gevonden van het christendom. Sommigen menen dat Paulus het land bezocht heeft. Toch is Albanië tegenwoordig een land waar het protestantisme slechts 0,5% van de bevolking omvat. Albanezen rekenen zich vanuit hun familie-achtergrond vaak bij de islam, het rooms-katholicisme of het bektashisme. In de praktijk zoeken velen ook hun heil in bijgelovige gewoonten, zoals bescherming door mascottes.
Zendingswerk in Albanië
ZGG begint in 1994 met het zendingswerk in Albanië, in de zuidelijk gelegen plaats Delvinë. Eerst werkt ZGG samen met de Grieks Evangelische Kerk (GEC). In 2007 gaat ZGG zelfstandig verder en ontstaan er gemeenten in Tepelenë (2009) en Durrës (2014). In 2024 is begonnen met gemeentevorming in Paskuqan.
De zendingsgemeente in Delvinë wordt momenteel gediend door de Albanese evangelist Klement Rizallaraj, die ook in opleiding is tot predikant. Het zendingsteam in Tepelenë heeft een adviserende en ondersteunende rol in deze gemeente. In Tepelenë en Durrës zijn zondagse samenkomsten onder leiding van een Nederlandse evangelist. Feliks Muhameti werkt als evangelist in opleiding ook in Tepelenë. Deze gemeente telt inmiddels meerdere belijdende leden en doopleden. Ook in Durrës zijn diverse belijdende leden en enkele doopleden. In Paskuqan zijn twee zendingswerkers bezig met pionierswerk, zodat ook onder de vele moslims in deze voorstad van Tirana het Evangelie bekend zal worden.
Naast ontspanning en ontmoeting is bij alle activiteiten veel aandacht voor bijbelstudie en christelijke levensstijl. Theologische toerusting van leidinggevenden en toekomstige ambtsdragers heeft ook een grote plaats in het werk, vooral door de theologisch toerusters die vanuit Tirana werken en lesgeven op de Bijbelschool in Durrës. In Albanië zijn weinig kerken die een gereformeerde belijdenis kennen. De gemeenten die daar wel aansluiting bij zoeken, hebben veel steun en onderwijs nodig. Daarom is ook het vertalen van goede gereformeerde lectuur een aandachtspunt en werken de kleine reformatorische gemeenten nauw samen.
In het kerkgebouw van Delvinë hangt aan de muur een tekst die tot bemoediging voor het werk in Albanië is: ‘Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid’ (Jes. 40:8).
